Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Τσικνοπέμπτη



Οι τρεις εβδομάδες των Αποκριών ονομάζονται κατά χρονική σειρά Προφωνή, Κρεατινή και της Τυροφάγου.
Στο μέσο της Κρεατινής εβδομάδας βρίσκεται η Τσικνοπέμπτη, κατά την οποία παραδοσιακά καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα κρέατος, ενόψει της επερχόμενης νηστείας της Σαρακοστής. Για την ορθόδοξη παράδοση, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι σημαντικές, οπότε η Πέμπτη θεωρούνταν η καταλληλότερη μέρα για κραιπάλες.
        «την Τσικνοπέμπτη, σφάζονται σε πολλά μέρη τα χοιρινά, κυρίως στη νότια Ελλάδα και σε ορισμένα νησιά. Το Σάββατο όμως της ίδιας εβδομάδας, καθώς και τα δύο επόμενα Σάββατα, της Τυρινής και εκείνο της πρώτης εβδομάδας της Σαρακοστής, των Αγίων Θεοδώρων, είναι αφιερωμένα στη μνήμη των πεθαμένων. Στα Ψυχοσάββατα αυτά φαίνεται ότι συνεχίζεται αρχαία συνήθεια, αν λάβουμε υπόψη ότι στα Ανθεστήρια, που τελούνταν στην αρχαία Αθήνα την ίδια περίπου εποχή που σήμερα είναι οι Αποκριές, η τρίτη ημέρα, οι Χύτροι, ήταν ημέρα των ψυχών, με προσφορές πανσπερμίας στους νεκρούς και σπονδές από νερό πάνω στους τάφους».   
Παρόμοιες γιορτές έχουν και άλλα χριστιανικά έθνη, όπως το Weiberfastnacht στη Γερμανία και τη Mardi Gras ("Λιπαρή Τρίτη") στη Γαλλία που όμως αντιστοιχεί στην Ορθόδοξη Καθαρά Δευτέρα. Η τελευταία γιορτάζεται και σε παλαιά γαλλόφωνες περιοχές, όπως στη Νέα Ορλεάνη



Τοπικά έθιμα: Πολλά τα τα τοπικά έθιμα της Ελληνικής λαογραφίας μερικά από τα οποία σας παραθέτω  
 Σύμφωνα με τη λαογραφία την ημέρα της Τσικνοπέμπτης στη Θήβα αρχίζει ο "βλάχικος γάμος" που ξεκινά με το προξενιό δύο νέων, συνεχίζει με το γάμο και τελειώνει την Καθαρή Δευτέρα με την πορεία των προικιών της νύφης και το γλέντι των συμπεθέρων. Όλες αυτές οι διαδικασίες είναι γεμάτες από σατυρική αθυροστομία, κέφι, γλέντι και χορό. Ο "βλάχικος γάμος" είναι κατάλοιπο της πανάρχαιης λατρείας του θεού Διονύσου που διαιωνίζει την οργιαστική θρησκεία του γιου της Σεμέλης στη Θήβα. Το έθιμο αυτό, παραλλαγή ενός γάμου Βλάχων, φέρνει στο προσκήνιο και στο νου του θεατή ένα πλήθος από προβλήματα που ανάγονται στη σχέση του με τα πανάρχαια λατρευτικά έθιμα της Διονυσιακής θρησκείας, στην καταγωγή των «Βλάχων», στη μεταφορά του εθίμου από τις βουνοκορφές της Πίνδου στην πόλη του Κάδμου και πολλά άλλα.
    Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο εορτασμός της στην Πάτρα κατά τη διάρκεια του Πατρινού καρναβαλιού, όπου εκατοντάδες Πατρινοί από το μεσημέρι της Τσικνοπέμπτης στήνουν ψησταριές σε κάθε σημείο της πόλης, ακόμα και έξω από τα καταστήματά τους. Τοπικά δρώμενα "ο γάμος της Γιαννούλας της κουλουρούς" και "τα Τριτάκεια του Λάζαρη". Το επίκεντρο των εκδηλώσεων είναι η Άνω Πόλη, η παλιά συνοικία Τάσι και κυρίως η πλατεία 25ης Μαρτίου και οι δρόμοι γύρω από αυτή. Λαϊκά και καρναβαλικά δρώμενα, μουσικές κομπανίες συμπληρώνουν τη βραδιά της άφθονης κατανάλωσης ψητού κρέατος και οινοποσίας.


    Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο, επρόκειτο για μια φτωχή γυναίκα της Άνω πόλης που έζησε στην περίοδο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κύρια δραστηριότητά της ήταν η πώληση κουλουριών που της εξασφάλιζε τα προς το ζην. Ορισμένοι Πατρινοί εκμεταλλευόμενοι την αφέλειά της και το ευφάνταστο του χαρακτήρα της, της έταζαν πως θα την παντρέψουν με τον πρόεδρο της Αμερικής Ουίλσον. Η σχετική φάρσα περιλάμβανε άφιξη του Ουίλσον με πλοίο στο λιμάνι και άνοδό του στην Άνω πόλη όπου θα τελούνταν και ο γάμος με τη Γιαννούλα. Η εύπιστη κουλουρού υποδεχόταν τον υποτιθέμενο Ουίλσον, Ιούλσο όπως τον πρόφερε η ίδια, και που φρόντιζαν πάντα να τον ντύνουν με φράκο και ημίψηλο, αλλά ώσπου να αντιληφθεί την ειρωνεία της στιγμής, το πλήθος των συγκεντρωμένων για το γάμο είχε διασκεδάσει με την ψυχή του. Το θέαμα επαναλήφθηκε αρκετές χρονιές.


    Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας τελούνται τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσα ή πετεγόλια ή πετέγολα. Η πετεγολέτσα, το πετεγουλιό όπως το λένε οι Κερκυραίοι, δεν είναι άλλο από το γνωστότατο κουτσομπολιό και αποτελεί μέρος του Κερκυραϊκού Καρναβαλιού. Είναι θεατρικό είδος που μοιάζει πάρα πολύ με την comedia dell' arte. Τα πετεγολέτσα πραγματοποιούνται το βράδυ της Τσικνοπέμπτης στις κεντρικές πλατείες ή τα στενά δρομάκια των διαφόρων χωριών της Κέρκυρας, με αποκορύφωμα τα πετεγολέτσα που παίζονται στην Πίνια που είναι τo κέντρο της παλιάς πόλης, κοντά στην τοποθεσία “Κουκουνάρα”. Σ' αυτήν συμμετέχουν και διάφορες νοικοκυρές από τα κοντινά σπίτια, στήνοντας ένα πραγματικό, πετεγουλιό - κουτσομπολιό, στα παράθυρα (φανέστρες) των σπιτιών τους με ξεκαρδιστικές ιστορίες βγαίνουν στη φόρα όλα τα άπλυτα των υποτιθεμένων πού έπεσαν σε διάφορα παραπτώματα, καυτηριάζοντας διαχρονικούς τύπους ανθρώπων και καταστάσεων.

Οι πληροφορίες είναι από την www.wilkipaideia.gr

Οι μάσκες είναι δικής μου κατασκευής και είναι μάσκες καδράκια. Τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι γύψος, ξύλο  και ρετάλια υφασμάτων βουτηγμένα σε ξυλόκολα γιατί .. τίποτα δεν πάει χαμένο!


Καλό βράδυ με χαρούμενο τσίκνισμα με αγαπημένα σας άτομα!

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Ζωή σαν παραμύθι!

Η Μαριάνα  με το μπλογκ Ονειρόκοσμος μας πρότεινε μια δράση με παραμυθοκατασκευές! Λέγεται "Ζωή σαν παραμύθι" και ισχύει έως τις 28 Φεβρουαρίου  Για να καταλάβετε τι εννοώ δείτε καλύτερα την ανάρτηση της  http://onirokosmos-art.blogspot.gr/2014/02/blog-post_8.html
Η δική μου συμμετοχή είναι δύο παιδικά καδράκια με  decoupage πάνω σε κορμό δέντρου, με τα οποία  συμμετέχω στην πρόσκληση αυτή και τα οποία θα σταλούν και αυτά στο μπαζάαρ της Φλόγας  στις αρχές Απρίλη στην Ναύπακτο.
Το παραμύθι που με ενέπνευσε είναι "Η τεμπέλα"  που βρίσκεται στο βιβλίο Λαϊκά Παραμύθια των Επτανήσων και έχει γράψει η Γιάννα Σέργη των εκδόσεων "Εν Πλω"

Η τεμπέλα

Ήτανε μια φορά μια κοπέλα, κι ήτανε πολύ μεγάλη τεμπέλα. Ποτέ της δεν έπιανε μια δουλειά να κάνει, παρά άφηνε τη μάνα της να κάνει όλες τις δουλειές.
Έτσι, περάσανε τα χρόνια και η κοπέλα μεγάλωσε κι ήρθε η ώρα της να παντρευτεί. Η μάνα της τότε τής αγόρασε μπόλικο νήμα και της είπε να κάτσει και να υφάνει κάλτσες, πουκάμισα και ρούχα για την προίκα της. Της έδωσε όμως διορία ένα χρόνο, γιατί τότε θα γινόταν ο γάμος. Η τεμπέλα άφησε να περάσει όλος ο καιρός, χωρίς να δουλέψει καθόλου. Κι όσο πλησίαζε η μέρα του γάμου κι έβλεπε πως τίποτα δεν ήταν έτοιμο, άρχισε να κλαίει μέρα νύχτα, απαρηγόρητη.
Το τελευταίο βράδυ, πριν απ’ το γάμο, εμφανίστηκαν ξαφνικά μπροστά τρεις γυναίκες. Η πρώτη είχε μια μύτη τόσο μεγάλη, που έφτανε μέχρι τα πόδια της, η άλλη είχε τεράστιο το κάτω χείλος της, που επίσης έφτανε μέχρι τα πόδια της, κι η τρίτη είχε έναν ποπό, μεγαλύτερο κι από έναν άνθρωπο. Μίλησαν λοιπόν στην κοπέλα και της είπαν:


«Είμαστε τρεις αδερφές. Τη μία τη λένε Μυτού, την άλλη Τσαχειλού και την τρίτη Κωλού. Να μη μας φοβάσαι, γιατί εμείς είμαστε οι τρεις Μοίρες, που σε μοιράναμε να είσαι τεμπέλα κι ακαμάτρα. Τώρα όμως, που παντρεύεσαι, ήρθαμε να σε βοηθήσουμε. Δώσε μας λοιπόν όλο το νήμα, να το υφάνουμε εμείς για σένα. Η μία από μας είναι κλώστρα και επειδή έπρεπε πολύ συχνά να γυρίζει το κεφάλι της δεξιά κι αριστερά και να δουλεύει και με τη μύτη, της μεγάλωσε τόσο πολύ. Η άλλη είναι ράφτρα κι επειδή έπρεπε συνέχεια να κρατάει την κλωστή στο στόμα της, μεγάλωσε τόσο πολύ το κάτω χείλος της. Κι η τρίτη είναι πλέχτρα κι επειδή έπρεπε να κάθεται συνέχεια στο σκαμνί για να πλέκει απέκτησε αυτόν τον τεράστιο ποπό».


Η τεμπέλα έδωσε το νήμα στις τρεις γυναίκες κι αυτές μέσα σε μία ώρα κάνανε όλη τη δουλειά, που αυτή έπρεπε να την κάνει σ’ ένα χρόνο.
Όταν τελειώσανε, λένε στην κοπέλα:
«Εμείς τελειώσαμε τη δουλειά και δε θέλουμε καμία αμοιβή για τον κόπο μας, παρά μόνο να μας επιτρέψεις να έρθουμε αύριο στο γάμο σου».
«Α, μα ευχαρίστως!», λέει η τεμπέλα.


Το άλλο βράδυ όλα ήταν έτοιμα για το γάμο. Ήρθανε μεγάλα αυτοκίνητα, κόσμος πολύς, και ξαφνικά έρχονται κι οι τρεις Μοίρες, πηγαίνουνε κοντά στη νύφη, τη φιλάνε και κάθονται δίπλα της. Ο γαμπρός παραξενεύτηκε και ρώτησε τη γυναίκα του, αν γνώριζε αυτές τις γυναίκες, και πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο κοντινές της.
«Μα και βέβαια τις γνωρίζω. Είναι φίλες μου!», του απάντησε αυτή και του εξήγησε πως έγιναν τόσο άσχημες από τη δουλειά που έκανε η καθεμία.
Τότε ο γαμπρός, φοβισμένος και τρομαγμένος, λέει στη γυναίκα του:
«Πωπώ! Εγώ θέλω να έχω μία όμορφη γυναίκα κι όχι μία άσχημη! Γι’ αυτό, δε θα σου επιτρέψω ποτέ να δουλέψεις!»


Κι έτσι η τεμπέλα έζησε σ’ όλη της τη ζωή χωρίς ποτέ της να δουλέψει, γιατί έτσι το είχαν ορίσει οι μοίρες της.

Καλή επιτυχία Μαριάννα!

Μην ξεχνάτε το Giveaway  που λήγει στις 28 Φλεβάρη!
 http://thalassoksila.blogspot.gr/2014/01/giveaway.html#comment-form

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Καρδιές με θαλασσόξυλα!

Για τους ερωτευμένους!!!!
Και όχι μόνο!

Σχ. 14022014 -01


Σχ. 14022014 -02



 Σχ. 14022014 -03



 Σχ. 14022014 -04



Σχ. 14022014 -05


 Σχ. 14022014 -06


 Σχ. 14022014 -07


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!


Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Βιλίο ευχών Μίνι Μάους

Βιβλίο ευχών ή άλμπουμ φωτογραφιών;  Και τα δύο! Ο ίδιος στολισμός για το βιβλίο ευχών της βάπτισης του και του άλμουμ φωτογραφιών που θα συνοδεύουν τις αναμνήσεις του χαρμόσυνου γεγονότος της βάπτισης!




Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Βραχιολάκια μακραμέ!

Η ιστορία του Μακραμέ
Μακραμέ, ονομάζεται η πολύ παλιά αυτή τεχνική ( στον δυτικό κόσμο, χρονολογείται γύρω στον 13ο αιώνα ), δημιουργίας ¨υφάσματος¨, δένοντας κόμπους με τα χέρια, χωρίς πλέξιμο ή χρήση αργαλειού ή οποιουδήποτε άλλου εργαλείου

Σχ. 07022014 - 01
Αποτελείται από μια σειρά κόμπων η εφαρμογή των οποίων μας οδηγεί στην δημιουργία αντικειμένων που ξεκινούν από διακοσμητικά για το σπίτι και θήκες για τις γλάστρες μέχρι ντελικάτα κοσμήματα και διακοσμητικά τοίχων. Ο όρος μακραμέ στα αραβικά σημαίνει «περιθώριο».
Το μακραμέ προέρχεται από την αραβική λέξη ''macrama'' που σημαίνει ''μεγάλο άσχημο κρεμαστό τοίχου'' και επιπλέον φαίνεται να σήμαινε και ''περιθώριο''. 

 Σχ. 07022014 - 02

Σχ. 07022014 - 03 και 04


Η τέχνη του μακραμέ μας πάει στον 13ο αιώνα όταν οι άραβες υφαντές άρχισαν να δένουν τις άκρες των νημάτων που περίσσευαν όταν ύφαιναν τα υφάσματα τους. Η τεχνική αυτή μεταφέρθηκε με τους Μαυριτανούς στην Ευρώπη και άρχισε να εφαρμόζεται στην Ιταλία και την Γαλλία τον 14ο και 15ο αιώνα, ενώ στην Αγγλία η βασίλισσα Μαίρη Β' διδάσκει την τέχνη του μακραμέ στις κυρίες επί των τιμών τον 17ο αιώνα 
Σχ. 07022014 - 05

 Σχ. 07022014 - 06


Με την τεχνική αυτή διακοσμούσαν τα εκκλησιαστικά άμφια και την Αγία Τράπεζα.. Το μακραμέ έγινε δημοφιλές στην Βρετανία κατά την διάρκεια του 19ο αιώνα και εκδίδονται και βιβλία για το θέμα. 

 Σχ. 07022014 - 7

 
Η παράδοση λέει ότι στην Νότια Αμερική οι ναύτες ξόδευαν πολλές ώρες καθώς ταξίδευαν πλέκοντας κόμπους που έμοιαζαν με τους κόμπους του μακραμέ. Έφτιαχναν δε με τους κόμπους αυτούς καλύμματα για καμπανάκια, δίχτυα και περιθώρια για τα ξύλινα τιμόνια. 

 Σχ. 07022014 - 8
 
Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι φτηνά και είναι κερωμένα νήματα, σύρμα, σουτάζ, φλος, ρατάν.
Το κινέζικο μακραμέ χρησιμοποιούνταν για την διακόσμηση των παλατιών. Οι κινέζοι αυτοκράτορες διακοσμούσαν τις καρέκλες τους, τα φορέματα των κυριών, τους καθρέφτες, τα γυαλιά, και τους Βούδες. Μαζί με την κινέζικη καλλιγραφία, την ζωγραφική στις πορσελάνες αποτελεί μέρος της κινέζικης κουλτούρας.

 Σχ. 07022014 - 09
Το μακραμέ σαν χόμπι έχει θεραπευτικό χαρακτήρα. Βοηθά στην ενίσχυση των χεριών και των βραχιόνων και στο να «λυθούν» οι αρθρώσεις. Καλμάρει και ηρεμεί το μυαλό και την ψυχή.
Μερικοί διπλοί και μερικοί βασικοί κόμποι είναι αρκετοί για τους χομπίστες να γευτούν τις δυνατότητες που προσφέρει το μακραμέ

 Σχ. 07022014 - 10


Δεν χρειάζονται εργαλεία και προμήθειες!!!!!. 
Είναι μια επιστροφή σε έναν μεγάλο και ανοιχτό δρόμο.!!!!!


Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Βραχιολάκια μακραμέ και δαντέλα!

Βραχιολάκια διάφορα που πλέχτηκαν πριν από καιρό αλλά δεν είχα προλάβει να σας δείξω. Η τεχνική απλή όπως πολλές ξέρετε. Μακραμέ!
Τα υλικά διάφορα. Κορδόνι, φυσικός σπάγκος λινάτσας ή συνδυασμός των δύο και χάντρες.

Αντρικά σχ.02022014 -01


 

Απρόμαυρο σχ 02022014 - 2


Άσπρο-μαύρο-κόκκινο σχ  02022014-03


Πλεχτή κοτσίδα από φυσικό σπάγκο  σχ 02022014-04



Κορδόνι άσπρο του πάγου και ξύλινες χάντρες  σχ 02022014-05


 Κορδόνι άσπρο του πάγου και πράσινη χάντρα  σχ 02022014 -06



 Κορδόνι άσπρο του πάγου και ξύλινες καφέ χάντρες  σχ 02022014-07


Κορδόνι άσπρο του πάγου και σπάγκο λινάτσας  σχ 02022014 -08


Τέλος και κάποια βραχιολάκια από δαντελένιες μαργαρίτες για νεαρές δεσποινιδούλες!