Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Θαλασσοξυλοδέλφινο!

Κανένα θαλάσσιο ζώο δεν έχει τόσο πολύ απασχολήσει συγγραφείς και ποιητές όσο το δελφίνι

Πολλοί ποιητές παλιοί (Πίνδαρος, Αρχίλοχος) αλλά και νέοι, έχουν γράψει για τα δελφίνια όπου φαίνεται η ευφυΐα τους, η αγάπη τους για τον άνθρωπο και ευγνωμοσύνη για όσους τα ευεργετούν, τα χαριτωμένα τους παιχνίδια και η μανία τους για τη μουσική.


Παράλληλα, μύθοι από τους πολυταξιδεμένους ναυτικούς, άνθρωποι που σώθηκαν από δελφίνια στις άγνωστες θάλασσες και έγιναν φίλοι μαζί τους, έρχονται να μας δώσουν άλλη νότα μεταξύ μύθου και πραγματικότητας και να ερμηνευτούν μέσα από τα θαυμάσια κείμενα του Ομήρου, του Πλούταρχου, του Ηρόδοτου και άλλων ιστορικών και ποιητών της αρχαίων χρόνων.

Στην αρχαιότητα θεωρούσαν το δελφίνι βασιλιά των θαλασσών και σύμβολο του Δελφινίου Απόλλωνα και τον Ποσειδώνα. Φυσικό, λοιπόν, ήταν να δημιουργήσουν διάφορους μύθους σχετικούς με τα δελφίνια, ανάλογα με τις δυνατότητες και τη φαντασία που διέθετε ο καθένας.

Ένας απ’ αυτούς τους μύθους ανέφερε πως ο Διόνυσος, κάποτε, ταξίδευε μ’ ένα καράβι. Ενώ, όμως, έπλεαν, για κάποιο λόγο οι ναύτες επαναστάτησαν. Τότε ο θεός, γεμάτος οργή για αυτή τους την πράξη, τους πέταξε στη θάλασσα και τους μεταμόρφωσε σε δελφίνια!

'Αλλη εκδοχή είναι αυτή του Ομήρου που αναφέρει ότι οι δελφίνες ήταν Τυρρηνοί ληστές που συνέλαβαν και απήγαγαν με κάποιο ιστιοφόρο τον ωραίο, έφηβο Διόνυσο. Στη διάρκεια, όμως, του ταξιδιού, ένα ιστίο, ξαφνικά, βρέθηκε να είναι τυλιγμένο από αμπελόφυλλα απ’ όπου κρέμονταν τσαμπιά σταφύλια. Και, βέβαια, από τα σταφύλια άρχισε να τρέχει, μέσα στο καράβι, ευωδιαστό κρασί. Ο κυβερνήτης – που υποστήριζε από την αρχή τον Διόνυσο, μετετράπη σε λιοντάρι, οι δε ληστές τόσο τρόμαξαν από το θαύμα που είδαν, που πήδηξαν στη θάλασσα και γίνανε δελφίνια.

Τα δελφίνια εμφανίζονται στους μύθους και στην τέχνη των ενδογενών από το 'Οριεντ στις Ινδίες και από τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη. 
Το δελφίνι, εκτός από τους μύθους και τις ιστορίες των λόγιων της εποχής, ήταν ένα  από τα βασικά θέματα διακόσμησης των σπιτιών και των νομισμάτων. 

Από τις  τοιχογραφίες στα ανάκτορα της Κνωσσού, στο μέγαρο της βασίλισσας, υποθέτουμε ότι είχε θέση στη κρητική μυθολογία, στον Μινωικό πολιτισμο
Όπως με πολλά άλλα μυστήρια της φύσης, εμείς οι 'Eλληνες συλλέξαμε ένα εντυπωσιακό ποσό γνώσης και σοφίας σε σχέση με τα δελφίνια. Αυτά τα θαλάσσια θηλαστικά αναμείχθηκαν με τις ζωές των Ολύμπιων θεών των οποίων οι πράξεις περιγράφονταν αλληγορικά σε σχέση πάντα με τον τρόπο ζωής των θνητών.
Ο Απόλλωνας, η Δήμητρα, η Αφροδίτη και ο Διόνυσος είναι μερικοί από το δωδεκάθεο που συνδέονται με τα δελφίνια
Τον 6ο αιώνα π.Χ. η Θήρα  κόβει το δικό της νόμισμα και καθιερώνεται το έμβλημα τον δύο δελφινιών. Κατά της διάρκεια των Πελοποννησιακών πολέμων η Θήρα παίρνει το μέρος των Σπαρτιατών.

Το δελφίνι υπήρξε θέμα αρκετών νέων λογοτεχνικών κειμένων όπως π.χ. "Ο Αρίωνας και το Δελφίνι" της Σμαράγδας Μανταδάκη, "Τα Δελφίνια" της Φανής Παπαλουκά, "Ο ψαράς και το δελφίνι" της Μαρίας Δαμουλάκη. Ο σεβασμός για αυτά τα πλάσματα της φύσης και η φιλία που δημιούργησε με τον άνθρωπο δεν μπορεί παρά να συγκινήσει.  Μια φιλία χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς υποκρισία παρά αποτέλεσμα της αγάπης που τρέφουν οι δυο πλευρές. Το δελφίνι θα σώσει τη ζωή του ανθρώπου κάποια στιγμή και εκείνος τη δική του, αν τυχόν το ξεβγάλει η θάλασσα ή μπλεχτεί στα δίχτυα των ψαράδων.!

Ένα από τα ομορφότερα πλάσματα της θαλάσσιας ζωής που όλοι οι ταξιδευτές χαίρονται απίστευτα όταν κολυμπούν δίπλα τους!
Το δικό μου  δελφίνι βέβαια δεν έχει καμμία σχέση με την ομορφιά αυτού του πλάσματος ,είναι όμως φτιαγμένο με αγάπη και το  χαρίζω δηλώνοντας μία ακόμη συμμετοχή στον Καλοκαιρινό διαγωνισμό  του  αγαπημένου μας blog  "Δελφινάκι"!



Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Θαλασσόξυλο mobbile ή κηροπήγιο;

'Aλλη μία συμμετοχή για το Δελφινάκι που γιορτάζει την αγαπημένη του εποχή με έναν καλοκαιρινό  διαγωνισμό ! Εδώ βέβαια το δελφινάκι μου δεν χάθηκε μέσα στα θαλασσόξυλα αλλά χαρούμενο ακολουθεί την πορεία του μικρού καραβιού !!!!


Ένα θαλασσόξυλο που χωμένο στην άμμο περίμενε υπομονετικά κάποιο χέρι να το ξεθάψει και να του δώσει λίγο αέρα και λίγο ήλιο για να γλυτώσει από την υγρασία της άμμου, έγινε ένα mobbile κηροπήγιο! Πήρε όμως μαζί του και ένα μικρό καράβι που έπλεε πολυταξιδεμένο στις άγριες θάλασσες με συντροφιά ένα δελφίνι που βούταγε και χανόταν στα βάθη της θάλασσας για να του φέρει αστερίες και όστρακα που με αγάπη άφηνε στο ταλαιπωρημένο σκαρί!
 


Δυο γυάλινα βάζα βρήκαν στάθηκαν ανάμεσα από μικρά στεφάνια θαλασσόξυλων και να γίνουν ο φάρος που θα φωτίζει τα ταξίδια του καραβιού  παρέα με το δελφίνι!












 ΚΑΛΗ  ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!!!


Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Μια πέργκολα, έναν φράχτης από ...θαλασσόξυλα!



"Η ομορφιά φτάνει για όλους και περισσεύει.
Η Ιστορία φωλιάζει στη σιωπή.
Αν ξύσεις αυτή τη σιωπή,
θα φανερωθεί η Ιστορία
να σου θυμίσει το χρέος"
Φαίδων Θεοφίλου


Βραζιλιάνα στην καταγωγή αλλά δεν βρίσκω άλλο λουλούδι που  να χαρακτηρίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια, την Ελλάδα και το καλοκαίρι. .... Ποιος έχει επισκεφθεί τα νησιά μας και δεν έχει θαυμάσει μια μπουκαμβίλια!
Ποιος έχει περπατήσει στα σοκάκια του Ναυπλίου και δεν έχει νοιώσει το θρόισμα από τα λουλούδια της όταν πέφτουν από το ελαφρύ αεράκι σαν μοβ, κόκκινες και ροζ νιφάδες!
Αναρριχώμενη ή  θάμνος, ανεβαίνει σε κεραμίδια και ταράτσες, καλύπτει ολόκληρες προσόψεις φτιάχνει σκίαστρα σε σοκάκια, περιστρέφεται γύρω από εξώπορτες,  σκιάζει μπαλκόνια και αυλές, δημιουργεί λουλουδένιους τοίχους και όλα αυτά με τα θαυμάσια χρώματα των λουλουδιών της από λευκό μέχρι βαθύ κόκκινο,από μοβ και πορτοκαλί ως  δίχρωμα και όλες τις αποχρώσεις του ροζ.

Όμως για να τα κάνει όλα αυτά θέλει ένα στήριγμα! 
Θέλει κάπου να στηριχτεί και να πάρει δύναμη και να θεριέψει!
 Θέλει μια πέργκολα!
 Θέλει έναν τοίχο!


Θέλει έναν φράχτη!

Η δική μου μπουκαμβίλια σε έντονο φούξια χρώμα είναι μικρή και αδύναμη αλλά γέμισε όμορφα φούξια λουλούδια. Μια χρωματιστή πινελιά στο καταπράσινο περίγυρο της!


Όμως ήθελε και αυτή το δικό της στήριγμα για να μπορέσει να ακουμπήσει και να "τρέξει" , να ανέβει ψηλότερα  ώστε να απολαύσει το μπλε της αιγαιοπελαγίτικης θάλασσας!


Μια πέργκολα, έναν φράχτη από ...θαλασσόξυλα!


Να στήσει το δικό της σπιτικό για να "δεχτεί" τους δικούς της επισκέπτες!



Μια πεταλούδα σαν έμαθε τα νέα, φόρεσε το διάφανο σχεδόν, κίτρινο φόρεμά της και ήρθε χαρούμενη να ρουφήξει το γλυκό της νέκταρ!


Πόσο χαρούμενη ήταν!
Κάθισε εδώ!


Κάθισε εκεί!


Ίσιωσε το κίτρινό της φόρεμα!


Και έμειναν εκεί να τα λένε..... και να μας ευχηθούν......

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!!