Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Μάρτης και Μαρτιά!

ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΤΕ ΜΑΡΤΗ;

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.


"Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.
Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
«ΜΑΡΤΗΣ»
Είναι η συνήθεια να δένουν οι μητέρες στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον λεγόμενο ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, ώστε να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες. Ο ήλιος το μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν, δηλαδή μια λινή κλωστή, άσπρη και κόκκινη, στριμμένη.


Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι τέλος του μήνα. Ύστερα αφού τον βγάλουν, τον κρεμούν στις τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.

Οι Δρίμες του Μάρτη
Η παράδοση θεωρεί τις Δρίμες ως ημέρες επικίνδυνες. Θεωρούνται ως δαιμονικά όντα που τριγυρίζουν τον κόσμο τις τρεις πρώτες, τις τρεις μεσαίες και τις τρεις τελευταίες μέρες του Μάρτη, για να κάνουν κακό. Πιστεύεται πως ό,τι πλύνεις αυτές τις ημέρες θα λειώσει, όσα ξύλα και να κόψεις θα σαπίσουν, αν λουστείς θα πάθεις κακό. Γι' αυτό ή αποφεύγουν ολότελα να πλύνουν τις μέρες αυτές ρούχα ή, αν πλύνουν, ρίχνουν στο νερό πέταλο, γιατί το σίδερο, όπως πιστεύεται, είναι γιατρικό και αποτρέπει τα δαιμόνια

ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ο Μάρτης πήρε το όνομα του από το λατινικό όνομα του θεού Άρη (Mars = Άρης). Είναι ο πρώτος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου και αντιστοιχεί με τον Ελαφηβολιώνα των Αρχαίων Ελλήνων.
Στο βυζάντιο γιόρταζαν την πρώτη Μαρτίου με σπουδαίες δραστηριότητες. Ο μεγάλος λαογραφος Λουκάτος αναφέρει τα <χελιδονίσματα> που προέρχονται απο την αρχαιότητα. Την Πρώτη Μαρτίου οι μικροί έφτιαχναν ένα ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να μαζέψουν αυγά.
Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία «Μάρτινκα» και στην Αλβανία ως «Βερόρε». Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον «Μάρτη» σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.
Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται «Μαρτενίτσα». Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η «Μαρτενίτσα» λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.
Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία «Μαρτιζόρ». Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι. Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα. (http://edu.klimaka.gr)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!
Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!
Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».
Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη νε έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Πεταλούδα από θαλασσόξυλα

Μία πεταλούδα από θαλασσόξυλα που καμία δεν έχει σχέση με τα πανέμορφα έντομα που κατακλύζουν την φύση με υπέροχα χρώματα και συμμετρικούς συνδυασμούς σχεδίων!



Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο μεταμόρφωσης από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού».

Στην ελληνική μυθολογία η Ψυχή, μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας. Απελευθερωμένο από τον θάνατο το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας της.


Με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί τον ίδιο τον Έρωτα σαγήνεψε. Ο Ζέφυρος την μετέφερε σε μια ανθισμένη κοιλάδα, για να ζήσει σε ανάκτορο ονειρικό. Κάθε νύχτα συναντούσε εκεί έναν εραστή, που υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να δει. Με τις κακόβουλες συμβουλές των αδελφών της ξύπνησε η περιέργειά της και προσπάθησε μ’ ένα λυχνάρι να δει ποιος μοιραζόταν το κρεβάτι της. Μια σταγόνα λάδι έπεσε πάνω στον θεό που πέταξε αμέσως μακριά. Έτσι άρχισε η φοβερή θλίψη, από την οποία θα μπορούσε να ξεφύγει η Ψυχή μόνο με την βοήθεια του Έρωτα.

Στο μύθο η Ψυχή συνδέεται με την πεταλούδα και ο μύθος ερμηνεύεται βάσει αυτής της διπλής ιδιότητας. Είναι η ιστορία της ψυχής που αγγίζεται από τη θεία αγάπη, αλλά εξαιτίας των λαθών της πρέπει να υποβληθεί σε ορισμένες δοκιμασίες πριν επιτύχει την μακαριότητα της αθανασίας. Η νυχτοπεταλούδα που προσελκύεται από τη φλόγα, σαν την ψυχή που προσελκύεται από τις θεϊκές αλήθειες, καίει τα φτερά της. Τούτη η εικονοπλασία είναι μια συμβολική απόδοση των δοκιμασιών που πρέπει να υπομένει η ψυχή, πριν γνωρίσει την αθανασία του επέκεινα.

Στους Αζτέκους, υπήρξε το σύμβολο του φωτός και της φωτιάς, αλλά και της ψυχής των νεκρών πολεμιστών. Για τους ινδιάνους της Αμερικής, ήταν το σύμβολο προόδου και αλλαγών.
Για τους Ινδούς, η άσπρη πεταλούδα είναι το πνεύμα των νεκρών. Κατά την ιρλανδική μυθολογία, η αγαπημένη του θεού Mider μεταμορφώθηκε από την πρώτη του σύζυγο επειδή την ζήλεψε, σε λιμνούλα.


Στην Ιαπωνία, το ζεύγος πεταλούδων, συμβολίζει την συζυγική ευτυχία. Η παρουσία τους στο σπίτι σημαίνει μια επίσκεψη ή ακόμη και θάνατο στην περίπτωση άρρωστου οικογενειακού μέλους. Στην Κίνα, αποτελεί το σύμβολο της νεανικής λαχτάρας να πειραματιστεί στον έρωτα. Τέλος, στην Ανατολή, παρά τη σύντομη ζωή της, συμβολίζει μακροζωία, διότι αντιστοιχεί στον αριθμό 70. Έτσι, όταν εύχονται πεταλούδα σε κάποιον είναι σαν του εύχονται επιπλέον εβδομήντα χρόνια ζωής.

«Στα νησιά του Σολομώντα εκείνος που φεύγει απ' τη ζωή, μπορεί να διαλέξει τι θα γίνει μετά το θάνατο. Επιλέγει συχνά μια πεταλούδα».



ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Σπίτι με θαλασσόξυλα



Το σπίτι του δάσους από θαλλασόξυλα!
Μια φορά και ένα καιρό ο χειμώνας είχε θυμώσει πολύ μα πάρα πολύ με την αδιαφορία των ανθρώπων για το περιβάλλον τους γι αυτό έβαλε την πιο βαριά κάπα του, πήρε μπόλικο χιόνι στις τσέπες του, γέμισε και με βροχή τα παγούρια του και πήγε να επισκεφθεί τους ανθρώπους.… 
Σε πολύ λίγο καιρό, το πανέμορφο δάσος με τα καταπράσινα δέντρα, έλατα, πεύκα σφεντάμια, φιλίκια, αλλά και πλατάνια , αγριοκαστανιές και οξιές  που είχαν αρχίσει να χάνουν τα φύλλα τους για να ξεκουραστούν, σκεπάστηκαν με ένα παχύ  στρώμα κατάλευκο χιόνι   σαν βαρύ πέπλο των νεράιδων του δάσους. Της Ερατούς,  της Φιγαλίας, της Ευρυδίκης και της Τιθορέας.

Όμως αυτό ήταν ξαφνικό και όλα έγιναν πολύ γρήγορα!

Η αρκούδα δεν είχε προλάβει να ετοιμάσει την φωλιά στην κουφάλα  του γέρικου πλάτανου και ο σκαντζόχοιρος δεν είχε χωθεί στην φωλιά του για να ρίξει έναν χειμέριο υπνάκο μερικών μηνών!  Ο σκίουρος δεν μπορούσε να χοροπηδάει στα κλαδιά και να μαζεύει καρύδια και άλλους καρπούς, τα ποντικάκια, οι τυφλοπόντικες, τα σαλιγκάρια, τα σκουλήκια και οι νυχτερίδες έβαλαν τα κλάματα μη ξέροντας τι να κάνουν. Μία χελώνα αγκαλιάστηκε με τον ασβό και ξεκίνησαν για την κουφάλα της γέρικης οξιάς που τους είπε ένας βάτραχος που είχε φύγει με μεγάλα βήματα.

Εκεί στο δάσος ήταν και ένας ξυλοκόπος που μέρες τώρα, από το χάραμα του ήλιου μέχρι αυτός να γείρει κουρασμένος, έκοβε δέντρα. Δέντρα πολλά, μικρά και μεγάλα, γέρικα και νεαρά. Σήκωσε το κεφάλι του είδε τις χιονονιφάδες να στροβιλίζονται χαρούμενα στον ξέφρενο χορό τους πριν κατάκοπες κάτσουν στα κλαδιά των δέντρων και συνέχισε την δουλειά του ακόμη πιο βιαστικά ακόμη πιο απερίσκεπτα!

Ένας κόρακας κάλεσε σε συγκέντρωση όλα τα ζώα του δάσους και με την βοήθεια της σοφής κουκουβάγιας ενημέρωσαν όλα τα ζώα ότι έπρεπε να αφήσουν ότι κάνουν και να κάνουν τις χειμωνιάτικες δουλειές τους γιατί ο χειμώνας ήρθε θυμωμένος και βαρύς, γεμάτος μπόρες, καταιγίδες, κρύο και χιόνια!
Μα ο ξυλοκόπος δεν ήξερε την γλώσσα των ζώων και παρόλο το χιόνι συνέχισε να κόβει δέντρα. Ο χειμώνας θύμωσε ακόμη περισσότερο γιατί αυτός ήξερε ότι έτσι ο άνθρωπος καταστρέφει το περιβάλλον. Έτσι έριξε ακόμη περισσότερο χιόνι κάλυψε όλους τους δρόμους και τα μονοπάτια  και ο  ξυλοκόπος έχασε τον δρόμο της επιστροφής! Άρχισε να γυρίζει παγωμένος στο δάσος ψάχνοντας έναν τρόπο να γυρίσει πίσω και να γλιτώσει από τον θυμό του χειμώνα! Γύριζε και γύριζε μα πουθενά ο δρόμος, ούτε ένα μονοπάτι δεν ξεχώριζε!

Ώσπου ξαφνικά κάτι ξεπρόβαλε μπροστά του σαν κάποια από τις νεράιδες του χιονιού που  φέρνουν τον χειμώνα   και οδηγούν τις χιονονιφάδες να πέσουν και να καλύψουν τα πάντα με το άσπρο πέπλο τους  και  σαγηνεύουν τις καρδιές των ανθρώπων εδώ και αιώνες, να τον λυπήθηκε!
Μία καλύβα ξεπρόβαλε μπροστά του
.

Μία καλύβα, σπίτι σωστό, φτιαγμένο όχι  από κορμούς δέντρων μα από θαλασσόξυλα. Είχε πόρτα και παράθυρα και μια καμινάδα που σήμαινε και τζάκι. Χαρούμενος έτρεξε και χτύπησε την πόρτα αν και δεν κάπνιζε το τζάκι. Σαν δεν πήρε απάντηση, άνοιξε δειλά την πόρτα και μπήκε μέσα. Μα τι έκπληξη! Η καλύβα δεν ήταν ακατοίκητη, όλα τα ζώα του δάσους που δεν είχαν προλάβει να κάνουν τις ετοιμασίες τους για τον χειμώνα ήταν εκεί! Ήταν εκεί και κοιμόντουσαν του καλού καιρού!
Ο ξυλοκόπος τότε άναψε το τζάκι και πέρασε αυτός καλά και τα ζώα καλύτερα μέχρι που η άνοιξη νεράιδα σωστή ήρθε με το λουλουδένιο πολύχρωμο φουστάνι της και έδιωξε τον γεροχειμώνα να πάει πια να ξεκουραστεί!

Πριν όμως κλείσω θα ήθελα να σας δείξω δυο δωράκια .
Το ένα είναι από την αγαπημένη φίλη Φλώρα, με το blog Flora Gia για να με ευχαριστήσει για το καραβάκι   που κέρδισε στο giveaway των γενεθλίων του blog μου. Πολύ όμορφο. Δεν συμφωνείτε;


Το δεύτερο ένα δώρο συμμετοχής από την Κάτια και το blog της Stars and Icicles!

Ευχαριστώ κορίτσια!

Εύχομα σε όλες να έχετε καλή εβδομάδα!

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Καρδιά με θαλασσόξυλα

Για τους ερωτευμένους και όχι μόνο, μία καρδιά φτιαγμένη από θαλασσόξυλα!


 Η ίδια καρδιά σε διαφορετική εκδοχή, στολισμένη με πέρλες.


Και εδώ με φούξια τριανταφυλάκια και ροζ κορδελίτσα!



Χρόνια πολλά στις Βαλεντίνες και τους Βαλεντίνους!




Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Κουτί αποθήκευσης

Ένα κουτί από κουφέτα αλλάζει όψη και αντοχή και γίνεται κουτί αποθήκευσης ενώ παράλληλα συμμετέχει στον διαγωνισμό ανακύκλωσης της φίλης Αναστασίας και το blog,  http://starhomecraft.blogspot.gr !


Ας δούμε λοιπόν βήμα - βήμα πως ένα κουτί από κουφέτα με λίγο ύφασμα , χαρτόνι, λουλούδια χειροποίητα από γάζα και την μέθοδο του decoupage άλλαξε μορφή ενώ παράλληλα έγινε πιο γερό για να χρησιμεύσει σαν κουτί αποθήκευσης υλικών κοσμημάτων!



Αφού μετρήσουμε το βάθος του κουτιού (αυτό ήταν 5 cm)  κόβουμε έξη λωρίδες χαρτονιού στο διπλό πλάτος (5χ2=10) σε μήκος λίγο μεγαλύτερο από το μήκος και το πλάτος του κουτιού.

Διπλώνουμε κάθε λωρίδα στην μέση ώστε να έχει 5 εκ. ύψος.


Κόβουμε από επάνω προς τα κάτω στα 3 εκατοστά σε τρία σημεία με ίση απόσταση μεταξύ τους.



Τις κολλάμε μέσα στο κουτί σε ίση απόσταση μεταξύ τους αφού τσακίσουμε στις άκρες το περιθώριο που έχουμε αφήσει.


Στη συνέχεια κόβουμε τις άλλες τρεις λωρίδες σε απόσταση ίση με αυτή που κολλήσαμε τις πρώτες τρεις και από κάτω προς τα επάνω μέχρι 3 εκατοστά.


Αυτές τις βάζουμε σταυρωτά στα σημεία που τις κόψαμε στις ήδη κολλημένες λωρίδες αφού έχουμε τσακίσει τις άκρες στο κατάλληλο μήκος και τις κολλάμε. Έτσι σχηματίζονται μικρότερες τεράγωνες ή ορθογώνιες θήκες όπου μπορούμε να αποθηκεύσουμε πολλά μικροπράγματα, όπως λόγου χάρη χάντρες
.


Σειρά έχει το στόλισμα του κουτιού που θα του δώσει παράλληλα και ιδιαίτερη αντοχή αφού δεν είναι και κανένα ιδιαίτερα σκληρό κουτί. Ένα κομμάτι ύφασμα που είχε περισσέψει χρησιμοποιήθηκε γι΄ αυτό.

Το ύφασμα κόπηκε σε μήκος και πλάτος ανάλογα με το μέγεθος του κουτιού (επάνω επιφάνεια και πλαϊνά). Από τις τέσσερις γωνίες αφαιρέθηκε ένα τετράγωνο κομμάτι όσο το ύψος του κουτιού (5χ5).


Με ξυλόκολλα καλύφθηκε όλο το καπάκι,


κολλήθηκε επάνω το ύφασμα και έμεινε μερικές ώρες να στεγνώσει.


Όταν στέγνωσε μία κορδέλα σατέν κολλήθηκε περιμετρικά στο καπάκι.


Στη συνέχεια η επάνω επιφάνεια στολίστηκε από λουλούδια γάζας και μπουμπουκάκια από το ίδιο καρώ ύφασμα του κουτιού.

Για λουλούδια γάζας χρειάζεται μία λωρίδα γάζας περίπου 15χ7 εκατοστά την οποία διπλώνεις και τυλίγεις χαλαρά όπως φαίνεται στις επόμενες φωτογραφίες. Όταν τελειώσει το τύλιγμα το στερεώνεις με ένα συρραπτικό και τυλίγεις με πράσινο τέιπ ανθοπωλείου.









Πολλά λουλούδια μαζί δημιούργησαν ένα μπουκέτο.


Για τα μπουμπουκάκια από το καρώ ύφασμα χρειάζεται ένα τετράγωνο κομμάτι 2,5χ2,5 εκατοστά που διπλώνει σε τρίγωνο αρχικά και μετά τυλίγεις όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, συρράπτεις, τυλίγεις με τέιπ ανθοπωλείου και έτοιμο το μπουμπούκι!

 












Τα μπουμπούκια κολλήθηκαν ανάμεσα στο μπουκέτο που ολοκληρώθηκε με έναν φιόκγο από δαντέλα και έναν δεύτερο από κορδόνι.





Μία μακροσκελή ανάρτηση που ελπίζω να μην σας κούρασε αλλά έπρεπε να σας δείξω βήμα με βήμα την κατασκευή του.

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!


Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Μπομπονιέρες γάμου

Ένα δωράκι γεμάτο τραγανή γλύκα είναι η μπομπονιέρα που εθιμοτυπικά παίρνει κάθε καλεσμένος μετά τον γάμο.
Ένα έθιμο βαθιά ριζωμένο αφού οι αρχαίοι Έλληνες μοίραζαν στους καλεσμένους μέλι με καρύδια και αμύγδαλα.
Το όνομά της , μπομπονιέρα, προέρχεται από την Γαλλία και την λέξη boboniere!
Πριν από μερικές δεκαετίες οι μπομπονιέρες ήταν τούλινες και μόνο σε λευκό χρώμα.
Σιγά - σιγά διάφορα υφάσματα και σε πολλά χρώματα, έγιναν υλικά για μπομπονιέρες. Παράλληλα ο στολισμός τους εκτός από κορδέλα και λουλουδάκια έγινε πολυποίκιλος ανάλογα με τις επιθυμίες και το ύφος που κάθε ζευγάρι έχει επιλέξει για την ευτυχέστερη στιγμή της ζωής του!

Πουγκί λινάτσας με ξεφτισμένες άκρες και δέσιμο από φυτικό σπάγκο και δερματάκι σε μωβ-λιλά χρώμα, το οποίο μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τους συνδυασμούς.


Το επόμενο, ένα κλασσικό πουγκί από λινάτσα  με δέσιμο από φυτικό  σπάγκο


Το τρίτο πουγκί με λίγο διαφορετικό σχήμα και δέσιμο από σπάγκο και σατέν  2mm κορδέλες σε πράσινο λαδί χρώμα.



Πουγκί από λευκή κολαρισμένη γάζα με τελείωμα από βαμβακερή δαντέλα και δέσιμο από τούλι. Τρεις πέρλες πάνω δεξιά συμπληρώνουν την εικόνα του.


Λευκή οργάντζα για αυτό το διπλό πουγκί που ενδιάμεσα στο διπλό ύφασμα ένα διάφανο φύλο λεύκας σε φούξια χρώμα και ίδια κορδέλα οργαντίνας. Το φύλο αυτό υπάρχει σε λευκό, πορτοκαλί και φυσικό χρώμα. (το φυσικό χρώμα είναι αυτό του ξερού φύλλου).


Σατέν πουγκί σε ιβουάρ χρώμα! Η διαφορετικότητά του; Τα κουφέτα βρίσκονται εξωτερικά σε ρακέτες από τούλι.Το δέσιμό του από από κορδέλα σατέν διπλής όψης σε ιβουάρ και ροζ αποχρώσεις. Ο στολισμός συμπληρώνεται από δύο χειροποίητα λουλούδια πηλού σε ροζ απαλό και ιβουάρ χρώμα με φυλλαράκια σε πράσινο ανοιχτό χρώμα.



Τα επόμενα πουγκιά είναι από πράσινη οργάντζα.
Το πρώτο στο εσωτερικό του έχει λεπτό τούλι και κορδελάκια οργάντζας σε πράσινο και φούξια.


Το δεύτερο στο εσωτερικό του έχει πράσινο τούλι και έτσι φαίνεται σκουρότερο και δένεται με πράσινο λαδί κορδόνι.


Καφέ σατέν ύφασμα με γυάλινη χάντρα και λευκό φιογκάκι οργάντζας για το επόμενο πουγκί.



Πράσινο λαδί ψαθωτό ύφασμα για τον φάκελο και το πουγκί.
Ο φάκελος στολίζεται από δύο χειροποίητα λουλουδάκια γάζας. Ο φιόγκος από λευκή οργάντζα 20mm και λευκό με λαδί σατέν κορδελάκι διπλής όψης.


Το πουγκί με το ίδιο δέσιμο του φακέλου αλλά με χειροποίητο λουλούδι από οργάντζα.



Μικρό πουγκάκι για το ρύζι με ένα λουλουδάκι γάζας ή οργάντζας συνοδεύει ανάλογα με την μπομπονιέρα.


Καρδιά σε ιβουάρ δαντέλα με τα κουφέτα δεμένα σε εκρού γάζα. Πέρλες σε  εκρού κορδόνι και κορδελίτσες σε εκρού και πράσινο χρώμα. Δύο χειροποίητα λουλούδια ολοκληρώνουν την καρδιά, το ένα είναι πλεγμένο με το βελονάκι και το άλλο από οργάντζα





Σατέν ιβουάρ πουγκί, πολύ απλό μα και πολύ ιδιαίτερο αφού το δέσιμό του είναι ένας κόμπος!



Φάκελος από λινάτσα ξεφτισμένη στις άκρες, με χειροποίητα λουλούδια γάζας και δέσιμο από λεπτό μπεζ κορδόνι μαζί με σατέν διπλής όψης, λαδί κορδελάκι.


Φάκελος από κολλαρισμένη ιβουάρ γάζα και δέσιμο από χρυσαφί οργάντζα κορδέλα 20 mm μαζί με σατέν κορδελάκια σε λευκό ή χρυσό χρώμα.




Κλασσικό δέσιμο για την μπομπονιέρα από νάιλον δίχτυ και δέσιμο από χόρτο ράφιας. Στο κέντρο του φιόγκου ένα λουλούδι!




Όλες οι μπομπονιέρες μπορούν να συνοδευτούν από ίδιο με την μπομπονιέρα πουγκί ή φάκελο και φυσικά μπορεί να γίνουν σε οποιοδήποτε χρώμα ή ύφασμα σας αρέσει. Για περισσότερες λεπτομέρειες επικοινωνήστε στο mail : tetaak@yahoo.gr

Καλή εβδομάδα!