Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Καθρέφτης


Καθρέφτης < καθρέπτης < ελληνιστική κοινή κάθοπτρον < αρχαία ελληνική κάτοπτρον!


Τα κάτοπτρα συμβολίζουν τη ματαιοδοξία του ανθρώπου και την ανάγκη του για καλλωπισμό. Σημαντικό παράδειγμα αποτελεί ο αρχαίος ελληνικός μύθος του ωραιοπαθούς νέου Νάρκισσου, που ερωτεύεται τον εαυτό του από την στιγμή που κοιτάζεται στα νερά μιας πηγής,και που τελικά πεθαίνει από μαρασμό.Επίσης την εμφάνιση του κατόπτρου έχουμε και στην γερμανική λογοτεχνία, στο πασίγνωστο παραμύθι των "Αδελφών Γκριμ" "Η Χιονάτη", όπου ο μαγικός καθρέπτης πρέπει να απαντάει στην ερώτηση της ματαιόδοξης βασίλισσας: " Καθρέπτη, καθρεπτάκι μου ποια είναι η πιο ωραία στην χώρα;" .

Σε πολλούς πολιτισμούς πιστεύεται ότι το είδωλο του κατόπτρου είναι η ψυxή  του ανθρώπου. Έτσι το σπάσιμο του θεωρείται κακή τύχη (γρουσουζιά).
Γύρω από τους καθρέφτες υπάρχει ένα συγκεκριμένο μυστήριο, που δημιουργεί μία μαγεία, γεννάει μύθους και θρύλους, σχηματίζει πεποιθήσεις και προκαταλήψεις. Μεταξύ άλλων, οι καθρέφτες θεωρούνται «εργαλεία του διαβόλου», «παγίδες» της ψυχής, πρόαγγελοι γεγονότων, πύλες προς μία άλλη διάσταση και πηγή κακοτυχίας. Ποιες είναι, όμως, αυτές οι πεποιθήσεις, οι μύθοι και οι προκαταλήψεις και από πού προήλθαν;

Στη Βίβλο, το βιβλίο της Γένεσης λέει πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα Του. Επομένως, όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, βλέπουμε το είδωλό μας, το φάντασμα του ζωντανού μας εαυτού ή μήπως τελικά κοιτάμε το πρόσωπο του Θεού;
Υπάρχει η κοινή πεποίθηση πως εάν κάποιος σπάσει έναν καθρέφτη, λένε ότι θα έχει επτά χρόνια κακοτυχίας και δυστυχίας.
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν πως σχηματίστηκε αυτή η πεποίθηση και πως εδραιώθηκε.
Μία εκδοχή είναι πως, τον 16ο αιώνα, όταν ήταν ανεπτυγμένη η τέχνη της κατασκευής καθρεφτών από γυαλί, οι καθρέφτες ήταν τόσο ακριβοί που όταν έσπαγε ένας, θα έπρεπε κάποιος να δουλεύει επτά χρόνια για να μπορέσει να αγοράσει καινούργιο. Μία άλλη πιθανή εξήγηση στηρίζεται στην άποψη που θέλει την ψυχή να παγιδεύεται στον καθρέφτη. Εάν έσπαγε ένας καθρέφτης, ήταν σαν να σπάει ή να παραμορφώνεται η ψυχή..

Ο δικός μου καθρέφτης είναι ένας καθρέφτης χειροποίητος διαστάσεων 65χ65 εκατοστά, στολισμένος με θαλασσόξυλα που βάφτηκαν με λούστρο νερού, κοχύλια και λουλούδια!

Το πλαίσιο - κορνίζα χωρίς τον καθρέφτη.


Λεπτομέρειες από τον στολισμό της κορνίζας.




  Ο καθρέφτης μου ολοκληρωμένος




Με αυτή την κατασκευή παίρνω μέρος και στον "Θαλασσινό διαγωνισμό" στο αγαπητό μας blog "Δελφινάκι"    http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/2013/05/blog-post_14.html. Βέβαια το δικό μου δελφινάκι "έχει κάνει βουτιά" αυτή την στιγμή και είναι κρυμμένο πίσω από τον αστερία αλλά είμαι σίγουρη ότι θα βγει στην επιφάνεια για τα καλά σε επόμενη ανάρτηση!


" Χαμογέλα στον καθρέφτη. Κάν’ το αυτό κάθε πρωί και θα αρχίσεις να βλέπεις μια τεράστια διαφορά στη ζωή σου."


ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Κύκνος από θαλασσόξυλα!



Στην ελληνική μυθολογία αναφέρονται τέσσερα διαφορετικά πρόσωπα με το όνομα Κύκνος.  Ο γιος του θεού Άρη, ο γιος του θεού Ποσειδώνα, ο  γιος του Σθενέλου και ο  γιος του Απόλλωνα Ο πιο διάσημος ήταν ο γιος του θεού Άρη και της Πελοπείας ή της Πυρήνης


Στην ελληνική μυθολογία γνωστή επίσης η ωραία Λήδα και ο κύκνος  κατά τον οποίον όταν ο Δίας την είδε στον Ταΰγετο ή στη μικρή νησίδα «Πέφνον» προ των θαλαμών, την ερωτεύθηκε και ζητώντας τη βοήθεια της θεάς Αφροδίτης, η οποία τον μεταμόρφωσε σε Κύκνο λαμβάνοντας η ίδια μορφή αετού καταδιώκοντάς τον. Τους είδε η Λήδα και αισθανόμενη συμπάθεια προς τον κύκνο έσπευσε να τον σώσει παίρνοντάς τον μέσα στην αγκαλιά της. Λίγο αργότερα η Λήδα κατ΄ άλλους γέννησε δύο αυγά ή κατ΄ άλλους ένα αυγό!

Όμως υπάρχει και ένα παραμύθι! Ένα παραμύθι από το οποίο ξεπήδησε και ο δικός μου κύκνος.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ' ένα καταπράσινο αγρόκτημα μια πάπια. Είχε φτιάξει ανάμεσα σε κάτι καλάμια μια μικρή φωλιά κι εκεί κλωσούσε τα αυγά της. Ώσπου μια μέρα τα αυγά άρχισαν να ραγίζουν κι από μέσα ξεπρόβαλαν όμορφα, κίτρινα παπάκια όμως βγήκε και  ένα πλασματάκι που είχε γκρίζο τρίχωμα και ήταν πιο άσχημο απ τα άλλα παπάκια.
Ο καιρός περνούσε κι ενώ τα αδέρφια του γινόταν όλο και πιο όμορφα αυτό φαινόταν όλο και πιο άσχημο δίπλα τους. Τα ζώα του αγροκτήματος το κορόιδευαν, το ίδιο και τα αδέρφια του ώσπου αναγκάστηκε να φύγει και να ζήσει μόνο του. Μια μέρα εκεί που κολυμπούσε είδε κάποια πανέμορφα μεγάλα πουλιά να πετούν στον ουρανό όμως φοβήθηκε μην το κοροϊδέψουν και κρύφτηκε σε μια σπηλιά. Την άνοιξη που ξαναβγήκε να κολυμπήσει είδε το είδωλό του στο νερό και έμεινε έκπληκτο!  Δεν ήταν πια το γκρίζο και άσχημο παπάκι αλλά ένας μεγάλος και όμορφος κύκνος! Λίγο πιο κει είδε τα όμορφα πουλιά που είχε θαυμάσει τότε, την ώρα που πετούσαν. Ένα από αυτά, το πλησίασε και τον κάλεσε μαζί τους. Αποφάσισε να ακολούθησε τους κύκνους στα μακρινά ταξίδια τους και έτσι γνώρισε όλο τον κόσμο. Καμιά φορά περνούσε απ' το αγρόκτημα να δει τη μαμά του. Κι όλα τα ζώα το θαύμαζαν και το ζήλευαν γιατί ήταν ένας όμορφος κύκνος!!!

Δύο ξύλα λοιπόν ένα που ξέβρασε κάποια στιγμή η θάλασσα και ένα που απόμεινε όταν κόπηκε ένα ξεραμένο κλαρί από έναν γέρο πλάτανο, έγιναν ο "δικός μου" κύκνος!





Τα δύο ξύλα ενώθηκαν με δύο βίδες στον λαιμό και δύο στο σώμα και ο κύκνος πήρε την θέση του περιμένοντας κάποια στιγμή το ταίρι του!





Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Ασπρα καράβια τα όνειρα μας



Άσπρα καράβια τα όνειρά μας, για κάποιο ρόδινο γιαλό, θα κόβουν δρόμο  ευωδιαστό,  και θ’ αρμενίζουν, ω χαρά μας, ίσα στο ρόδινο γιαλό!!!

Πήρα λόγια από τους στίχους του Γ. Σπανού για να δώσω πνοή στα πανιά των δικών μου καραβιών . Πνοή που τα βοήθησε να ταξιδέψουν για τα πασχαλινό bazaar του Χαμόγελου του παιδιού!
Υλικά που χρησιμοποίησα θαλασσόξυλα και γάζα, σχοινί, διάφορα κοχύλια και γαλάζιες σαν την θάλασσα χάντρες.
Τα τέσσερα ήταν μεγάλα με ύψος 1 με 1,20 του μέτρου

                               ΣΧ. 1



ΣΧ. 2



ΣΧ. 3



ΣΧ. 4


  

Τα άλλα ήταν μικρά περίπου 35-40 εκατοστά.

ΣΧ. 5


ΣΧ. 6


ΣΧ. 7


ΣΧ. 8








Ελπίζω να είχαν ούριο άνεμο και να μπορέσουν να χαρίσουν "άσπρα" όνειρα στο ταξίδι τους!