Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Αλμπουμ γάμου και βιβλίο ευχών!

Άλμπουμ φωτογραφιών και ίδιο βιβλίο ευχών με λευκή γάζα, δαντέλα και λευκά λουλούδια που οι ροζ πέρλες  έσπαζαν την μονοτονία του λευκού!






Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Η νεράιδα και το μαγικό μανιτάρι.

...."Μια φορά και ένα καιρό ζούσε μια μικρή νεραϊδουλα σε ένα πολύ όμορφο δάσος με την οικογένεια της. Ήταν πολύ ευτυχισμενη. Επαιζε και τραγουδούσε κάθε μέρα.
Ξαφνικά μια μεγάλη φωτιά ξέσπασε στο δάσος και όλοι έτρεχαν να για να σωθούν. Εκείνη νομίζοντας στην αρχή πως ήταν ένα παιχνίδι, άρχισε να κρύβεται για να ψάξουν οι άλλοι να την βρουν. Έτσι λοιπόν όταν η οικογένεια της την αναζητούσε για να φύγουν όλοι μαζί κ να ξεφύγουν από τις δυνατές φλόγες δεν μπορούσε να την εντοπίσει. Αναγκάστηκαν λοιπόν όλοι να φύγουν για να σώσουν τις ζωές τους.


 Και  η μικρή νεράιδα έμεινε εκεί μονη, πιστεύοντας ακόμη πως έπαιζαν κρυφτώ. Όταν άρχισε να πνίγεται από τους καπνούς και αναγκάστηκε να εμφανιστεί, δεν υπήρχε κάνεις εκεί να την βοηθήσει. Άρχισε να τρέχει πανικόβλητη και με τις λίγες δυνάμεις που της είχαν απομείνει κατάφερε να ξεφύγει και να βρεθεί σε ένα σημείο του δάσους όπου η φωτιά δεν είχε καταφέρει να καταστρέψει στο πέρασμα της.


Ήταν μόνη..Πολύ μόνη!
Δεν υπήρχε τιποτα, κανείς διπλά της και ο φόβος την κυριευσε. Αρχισε να κλαίει με αναφιλητά κ να ψάχνει με τα αθώα ματάκια της να βρει κατι   όμως τίποτα!
Βλέπει ένα μανιταρι, ένα κατακόκκινο μανιτάρι και κάθεται κάτω από αυτό για να ξεκουραστεί και να σκεφτει. Μα  μέσα στα αναφιλητά της ακούει μια φωνουλα. Τα έχασε για λίγο η μικρή νεραϊδόυλα μη μπορώντας να διακρίνει από που έρχονταν αυτή η φωνή.
-Μην φοβάσαι, της είπε το μανιτάρι, όσο βρίσκεσαι εδώ κανείς δεν μπορεί να σε πειράξει.
Και  έτσι η νεράιδα μέσα στην λύπη της και την απόγνωση της άρχισε να νοιώθει ασφάλεια κ σιγουριά.
Το μανιτάρι της μιλούσε τόσο όμορφα κ εκείνη του άνοιξε την καρδούλα της και του  είπε όλα όσα συνέβησαν.
Τότε το μανιτάρι της είπε:

-Κόψε το καπέλο  μου και φόρεσε το εσύ, Έτσι κανείς και τίποτα δεν θα μπορεί να σε πειράξει μέχρι να βρεις την οικογένεια σου.
Αφού όμως ολοκληρώσεις τον σκοπό σου το καπέλο μου δεν θα μπορεί πια σε προστατεύει και θα πρέπει να πάρεις τις δυνάμεις στα χεριά σου.
-Τι λες? του απαντά η νεραϊδόυλα, Δεν μπορώ να πάρω το καπέλο σου, εσύ τι θα κάνεις χωρίς αυτό? δεν θα είσαι πια ένα όμορφο μανιτάρι.
-Πάρτο, της απαντησε αυτό θα μπορώ να είμαι μαζί σου κ να σε προσέχω.
Έτσι  λοιπόν η μικρή νεράιδα έκοψε το κατακόκκινο καπέλο του μανιταριού και το φόρεσε. Όμως το μανιτάρι δεν μπορούσε πια να της μιλάει  και εκείνη  στενοχωριόταν  γι αυτό .Ξεκίνησε σιγά να ψάχνει την οικογένεια της αλλά δεν φοβόταν πια. Ήξερε ότι κάποια στιγμή θα τους βρει.
Ύστερα από πολλές  μέρες αναζητησης και πολλές δυσκολίες που αντιμετώπισε η μικρή νεραιδα, καταφερε να βρει την οικογένεια της και  να πλέει πάλι 
σε πελάγη ευτυχίας.
Μα  μέσα στην ευτυχία της  θυμήθηκε τα λόγια του μανιταριού. Ότι όταν ολοκληρώσει τον σκοπό της το "μαγικό" μανιτάρι δεν θα μπορούσε πια να την προσέχει και να την προστατεύει.


Έτρεξε γρήγορα στο σημείο που το είχε βρει αλλά τίποτα, δεν υπήρχε τίποτα εκεί.
Η νεράιδα  συνέχισε την ζωή της με την οικογένεια της και τους φίλους της, όμως το μανιτάρι ήταν για πάντα μέσα στην κάρδια της και όχι μόνο. Ακόμα και όταν όλα είχαν τελειώσει και  ήξερε πως πια δεν την προστάτευε, εκείνη δεν έβγαλε  ποτέ από το κεφάλι της το κατακόκκινο καπέλο του μανιταριού!!!!"

Την  ιστορία έγραψε  η     Rozoyla  http://www.neraidokiklos.gr/forum/showthread.php?t=5866




Αυτή την ιστορία διαβάζοντάς την μου είχε αρέσει πάρα πολύ και όταν κάποια στιγμή βρήκα τα μανιτάρια από τσόχα, έβαλα σαν σκοπό να βρω και την δική μου νεράιδα για να τους  κάνει παρέα!



Έτσι ένα θαλασσόξυλο και κεριά έγιναν το  κηροπήγιο που τα "φιλοξένησε" μετά την καταστροφή του δάσους τους!

 

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

"Oπου είναι η καρδιά σου, εκεί είναι ο θησαυρός σου"

 Πανινοχωριό!
Μια φορα κι έναν καιρό σε ένα όμορφο χωριό,  ήταν ένας κόσμος φτιαγμένος με σπίτια γεμάτα με αγάπη και όνειρα , φυτεμένος στην καλύτερη γωνιά του ουρανού.


Τα σπίτια είχαν πάνινες μαλακές στέγες  αντί για κεραμίδια, για ν’ ανεβαίνουν τα βράδια οι άνθρωποι να τραγουδάνε τα όνειρά τους στ’ αστέρια ελπίζοντας με το τραγούδι αυτό κάποιο από τα αστέρια να πραγματοποιήσει κάποιο από τα όνειρά τους!


Στις μικρές γειτονιές του οι φωνές των παιδιών ακουγόντουσαν από το ξημέρωμα μέχρι και το σούρουπο , όταν  οι  μεγάλοι  γύριζαν από τα περιβόλια τους που καλλιεργούσαν μεγάλες κατακόκκινες ντομάτες και γλυκά μυρωδάτα κόκκινα κεράσια! Ήταν τόσο κόκκινα που τα παιδιά έτρεχαν και έπαιρναν χούφτες από τα καλάθια  για να τα χαρίσουν στα αστέρια του ουρανού τους!



Κάποτε πέρασε ένας σοφός γέρος από το χωριό και ένα παιδί  του έδωσε μια κατακόκκινη ντομάτα και μια χούφτα κεράσια σαν τον είδε να ξαποσταίνει στην βρύση του χωριού.
- Πάρτα του είπε και δεν πειράζει αν δεν χαρίσω απόψε το κόκκινο χρώμα τους στα αστέρια!
- Γιατί χαρίζεις κόκκινο στα αστέρια; τον ρώτησε ο σοφός γέρος.
-Γιατί θέλω να του πω τα όνειρά μου και μου βρουν τον δικό μου θησαυρό!
- Ο θησαυρός του καθένα από εμάς όμως είναι στην καρδιά του!
- Όπου είναι η καρδιά σου, Εκεί είναι και ο Θησαυρός σου
 - Η καρδιά μου είναι ταραγμένη, είπε το αγόρι.



-Αυτό είναι καλό. Η καρδιά σου είναι ζωντανή.

-Η καρδιά μου με προδίδει, είπε το αγόρι.Δε Θέλει να συνεχίσω.

-Είναι φυσικό να φοβάσαι ν’ανταλλάξεις μ’ένα Όνειρο όσα έχεις καταφέρει μέχρι τώρα.

-Γιατί πρέπει ν’ακούω την καρδιά μου;


-Γιατί ποτέ δε θα καταφέρεις να την κάνεις να βουβαθεί. Ακόμη κι αν προσποιηθείς ότι δεν ακούς τι σου λέει,αυτή θα είναι μέσα στο στήθος σου,επαναλαμβάνοντας πάντα αυτό που σκέφτεται για τη Ζωή και τον κόσμο.

-Κι αν με προδώσει;

-Αν γνωρίζεις καλά την καρδιά σου,δε θα σε αιφνιδιάσει ποτέ.Γιατί θα γνωρίζεις τα όνειρα και τις επιθυμίες σου και θα ξέρεις πώς ν’αντιδράσεις.Κανείς δεν μπορεί ν’αγνοήσει την καρδιά του.Επομένως,είναι καλύτερα ν’ακούς τι σου λέει.


“Μπορεί να διαμαρτύρομαι μερικές φορές”,έλεγε η καρδιά του,“επειδή είμαι μια καρδιά ανθρώπου και οι καρδιές των ανθρώπων είναι έτσι.Φοβούνται να πραγματοποιήσουν τα μεγαλύτερα τους όνειρα επειδή νομίζουν ότι δεν το αξίζουν ή ότι δεν θα τα καταφέρουν.Εμείς οι καρδιές πεθαίνουμε από το φόβο μόνο και μόνο που σκεφτόμαστε “θησαυρούς” που θα μπορούσαν να είχαν ανακαλυφθεί και όμως έμειναν για πάντα θαμμένοι στην άμμο.”


-Η καρδιά μου φοβάται τον πόνο, είπε το αγόρι.

-Πες της ότι ο φόβος του πόνου είναι χειρότερος και από τον ίδιο τον πόνο.Και ότι καμία καρδιά δεν υπέφερε όταν ξεκίνησε να αναζητήσει τα Όνειρα της,γιατί κάθε στιγμή αναζήτησης είναι μια στιγμή συνάντησης με την Αιωνιότητα.

 .
Η ιστορία αυτή είναι μία διασκευή από το κείμενο του Paulo Coelho

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Χαρταετός!

Όλα γύρω γκρι
Όλα ίδια
Κρύα φυλακή
Κι έχει δικαστεί
Μια εποχή
Στη σιωπή, στη θλίψη
Στη βροχή


Χαρταετός χρώμα και φως
Είν’ η καρδιά μου και τρέχει ψηλά να πάει
Στα σκοτεινά και στα φτηνά
Δε θα σ’ αφήσω ζωή μου ξανά

Χρώματα θα βρεις
Στα στολίδια
Τα μισοτιμής
Για να βολευτείς
Να ξεχαστείς

Στη σιωπή, στη θλίψη
Στη βροχή

Στίχοι:   Λίνα Δημοπούλου   Μουσική:    Ραλλία Χρηστίδου

Οι χαρταετοί μου θα  ταξιδέψουν για την  δράση των Ελληνίδων μπλόγγερ στην Βέροια,  συμβάλλοντας στην πρωτοβουλία για το παιδί και την πρόσκληση αγάπης "Χαρταετοί της καρδιάς"!

 

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

...Ελατόδασος!

Ξέρω, ξέρω!!! Τα Φώτα αύριο και εγώ συνεχίζω με χριστουγεννιάτικες κατασκευές!
Όμως είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σας δείξω που θα κάνω χρήση του "ελληνικού βολέματος", "40 μέρες κρατάει η γιορτή" και θα σας δείξω κάποια πραγματάκια.
Όχι, δεν θα χρησιμοποιήσω το 40ήμερο, σας το υπόσχομαι!!

Πάνινα δεντράκια λοιπόν με θαλασσόξυλα ή μεμονωμένα που έφτιαξα για το παζάρι των παιδιών στο σχολείο μου!







ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Ημερολόγια!

Το 2015 μόλις ξεκίνησε την διαδρομή του στην πορεία του χρόνου και εμείς για να μετράμε τα βήματά του στην προσπάθεια του ανθρώπου να δαμάσει και να χρησιμοποιήσει την ροή του χρόνου χρησιμοποιούμε το ημερολόγιο!


Τα  πρώτα ημερολόγια  που χρησιμοποίησε  ο άνθρωπος ήταν σεληνιακά,  αφού στηριζόταν στην παρατήρηση της εναλλαγής των φάσεων της σελήνης.

Σεληνιακά ημερολόγια χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Εβραίοι.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν  πολλά ημερολόγια  με κυριότερα   το Αττικό και το Μακεδονικό και ήταν  συνδυαστικά, δηλαδή σεληνοηλιακά,  αφού ελάμβαναν υπόψιν τους, τόσο τις φάσεις της σελήνης, όσο και την κίνηση του ήλιου, στην εκλειπτική του τροχιά

 


Με τον καιρό όμως , οι Έλληνες  υιοθέτησαν, το ηλιακό ημερολόγιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε το 45 π.Χ  από τον Σωσιγένη, τον Αλεξανδρινό αστρονόμο, για λογαριασμό του Ιουλίου Καίσαρα, ο οποίος θέλησε να βάλει τάξη και στο χάος του Ρωμαϊκού ημερολογίου, για λόγους φυσικά διευκόλυνσης της ενιαίας  διοίκησης  της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.



Το νέο ημερολόγιο που ονομάστηκε « Γρηγοριανό», σταδιακά υιοθετήθηκε απ’ όλα τα κράτη της Ευρώπης , καθώς και από την Ελλάδα μόλις το 1923, αφού η καθυστέρηση οφειλόταν σε θρησκευτικά αίτια, που ακόμα ταλανίζουν  και χωρίζουν την ορθόδοξη εκκλησία, σε « Γρηγοριανούς» και « Ιουλιανούς/ παλαιοημερολογίτες» Το Ιουλιανό ημερολόγιο, έγινε το επίσημο  ημερολόγιο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και επικράτησε  αργότερα σ’ όλη την Ευρώπη, μέχρι την διόρθωση  και αντικατάστασή του, από τον πάπα Γρηγόριο ΙΓ’  που την 4η Φεβρουαρίου 1582,  « προσπέρασε» 12 ημέρες και έτσι αντί να ξημερώσει η 5η Φεβρουαρίου, ήρθε η 16η Φεβρουαρίου 1582 !.


Το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ισχύει σήμερα παγκοσμίως και παράλληλα, με άλλα  ημερολόγια ( πχ ισλαμικό, Ινδικό, Κινεζικό κλπ ) , όχι τόσο ως εορτολόγιο, αλλά ως κοινή – παγκόσμια  μονάδα μέτρησης του χρόνου  , καθαρά και μόνον για τις διεθνείς  συναλλαγές και σχέσεις.

Από τότε πολλά σχέδια, υλικά και μεγέθη έχουν χρησιμοποιηθεί  και κάθε χρόνο το αντικείμενο γίνεται πηγή έμπνευσης για πολλές εταιρείες αλλά και πολλούς ερασιτέχνες κατασκευαστές όπως εγώ που φέτος χρησιμοποίησα κομμάτια σανίδας όπου έκανα decoupage και συνδύασα ύφασμα και θερμόμετρα  για την ολοκλήρωσή τους.

Το επόμενο Ημερολόγιο ήταν αντικείμενο ιδιαίτερης χαράς για μένα αφού ήταν αναπάντεχο δώρο από την αγαπημένη φίλη Πηνελόπη που διατηρεί το blog    http://pineliapin.blogspot.gr

Σε ευχαριστώ πολύ Πηνελόπη, 2015 ευχές και πάντα ευτυχισμένη και να χαίρεσαι την οικογένεια σου .