"Oπου είναι η καρδιά σου, εκεί είναι ο θησαυρός σου"

 Πανινοχωριό!
Μια φορα κι έναν καιρό σε ένα όμορφο χωριό,  ήταν ένας κόσμος φτιαγμένος με σπίτια γεμάτα με αγάπη και όνειρα , φυτεμένος στην καλύτερη γωνιά του ουρανού.

Τα σπίτια είχαν πάνινες μαλακές στέγες  αντί για κεραμίδια, για ν’ ανεβαίνουν τα βράδια οι άνθρωποι να τραγουδάνε τα όνειρά τους στ’ αστέρια ελπίζοντας με το τραγούδι αυτό κάποιο από τα αστέρια να πραγματοποιήσει κάποιο από τα όνειρά τους!

Στις μικρές γειτονιές του οι φωνές των παιδιών ακουγόντουσαν από το ξημέρωμα μέχρι και το σούρουπο , όταν  οι  μεγάλοι  γύριζαν από τα περιβόλια τους που καλλιεργούσαν μεγάλες κατακόκκινες ντομάτες και γλυκά μυρωδάτα κόκκινα κεράσια! Ήταν τόσο κόκκινα που τα παιδιά έτρεχαν και έπαιρναν χούφτες από τα καλάθια  για να τα χαρίσουν στα αστέρια του ουρανού τους!

Κάποτε πέρασε ένας σοφός γέρος από το χωριό και ένα παιδί  του έδωσε μια κατακόκκινη ντομάτα και μια χούφτα κεράσια σαν τον είδε να ξαποσταίνει στην βρύση του χωριού.
- Πάρτα του είπε και δεν πειράζει αν δεν χαρίσω απόψε το κόκκινο χρώμα τους στα αστέρια!
- Γιατί χαρίζεις κόκκινο στα αστέρια; τον ρώτησε ο σοφός γέρος.
-Γιατί θέλω να του πω τα όνειρά μου και μου βρουν τον δικό μου θησαυρό!
- Ο θησαυρός του καθένα από εμάς όμως είναι στην καρδιά του!
- Όπου είναι η καρδιά σου, Εκεί είναι και ο Θησαυρός σου
 - Η καρδιά μου είναι ταραγμένη, είπε το αγόρι.

-Αυτό είναι καλό. Η καρδιά σου είναι ζωντανή.

-Η καρδιά μου με προδίδει, είπε το αγόρι.Δε Θέλει να συνεχίσω.

-Είναι φυσικό να φοβάσαι ν’ανταλλάξεις μ’ένα Όνειρο όσα έχεις καταφέρει μέχρι τώρα.

-Γιατί πρέπει ν’ακούω την καρδιά μου;

-Γιατί ποτέ δε θα καταφέρεις να την κάνεις να βουβαθεί. Ακόμη κι αν προσποιηθείς ότι δεν ακούς τι σου λέει,αυτή θα είναι μέσα στο στήθος σου,επαναλαμβάνοντας πάντα αυτό που σκέφτεται για τη Ζωή και τον κόσμο.

-Κι αν με προδώσει;

-Αν γνωρίζεις καλά την καρδιά σου,δε θα σε αιφνιδιάσει ποτέ.Γιατί θα γνωρίζεις τα όνειρα και τις επιθυμίες σου και θα ξέρεις πώς ν’αντιδράσεις.Κανείς δεν μπορεί ν’αγνοήσει την καρδιά του.Επομένως,είναι καλύτερα ν’ακούς τι σου λέει.

“Μπορεί να διαμαρτύρομαι μερικές φορές”,έλεγε η καρδιά του,“επειδή είμαι μια καρδιά ανθρώπου και οι καρδιές των ανθρώπων είναι έτσι.Φοβούνται να πραγματοποιήσουν τα μεγαλύτερα τους όνειρα επειδή νομίζουν ότι δεν το αξίζουν ή ότι δεν θα τα καταφέρουν.Εμείς οι καρδιές πεθαίνουμε από το φόβο μόνο και μόνο που σκεφτόμαστε “θησαυρούς” που θα μπορούσαν να είχαν ανακαλυφθεί και όμως έμειναν για πάντα θαμμένοι στην άμμο.”

-Η καρδιά μου φοβάται τον πόνο, είπε το αγόρι.

-Πες της ότι ο φόβος του πόνου είναι χειρότερος και από τον ίδιο τον πόνο.Και ότι καμία καρδιά δεν υπέφερε όταν ξεκίνησε να αναζητήσει τα Όνειρα της,γιατί κάθε στιγμή αναζήτησης είναι μια στιγμή συνάντησης με την Αιωνιότητα.

 .

Η ιστορία αυτή είναι μία διασκευή από το κείμενο του Paulo Coelho

Όπου είναι η καρδιά σου, Εκεί είναι ο θησαυρός σου! e