Πεταλούδα από θαλασσόξυλα

Μία πεταλούδα από θαλασσόξυλα που καμία δεν έχει σχέση με τα πανέμορφα έντομα που κατακλύζουν την φύση με υπέροχα χρώματα και συμμετρικούς συνδυασμούς σχεδίων!

Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο μεταμόρφωσης από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού».

Στην ελληνική μυθολογία η Ψυχή, μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας. Απελευθερωμένο από τον θάνατο το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας της.

Με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί τον ίδιο τον Έρωτα σαγήνεψε. Ο Ζέφυρος την μετέφερε σε μια ανθισμένη κοιλάδα, για να ζήσει σε ανάκτορο ονειρικό. Κάθε νύχτα συναντούσε εκεί έναν εραστή, που υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να δει. Με τις κακόβουλες συμβουλές των αδελφών της ξύπνησε η περιέργειά της και προσπάθησε μ’ ένα λυχνάρι να δει ποιος μοιραζόταν το κρεβάτι της. Μια σταγόνα λάδι έπεσε πάνω στον θεό που πέταξε αμέσως μακριά. Έτσι άρχισε η φοβερή θλίψη, από την οποία θα μπορούσε να ξεφύγει η Ψυχή μόνο με την βοήθεια του Έρωτα.

Στο μύθο η Ψυχή συνδέεται με την πεταλούδα και ο μύθος ερμηνεύεται βάσει αυτής της διπλής ιδιότητας. Είναι η ιστορία της ψυχής που αγγίζεται από τη θεία αγάπη, αλλά εξαιτίας των λαθών της πρέπει να υποβληθεί σε ορισμένες δοκιμασίες πριν επιτύχει την μακαριότητα της αθανασίας. Η νυχτοπεταλούδα που προσελκύεται από τη φλόγα, σαν την ψυχή που προσελκύεται από τις θεϊκές αλήθειες, καίει τα φτερά της. Τούτη η εικονοπλασία είναι μια συμβολική απόδοση των δοκιμασιών που πρέπει να υπομένει η ψυχή, πριν γνωρίσει την αθανασία του επέκεινα.

Στους Αζτέκους, υπήρξε το σύμβολο του φωτός και της φωτιάς, αλλά και της ψυχής των νεκρών πολεμιστών. Για τους ινδιάνους της Αμερικής, ήταν το σύμβολο προόδου και αλλαγών.

Για τους Ινδούς, η άσπρη πεταλούδα είναι το πνεύμα των νεκρών. Κατά την ιρλανδική μυθολογία, η αγαπημένη του θεού Mider μεταμορφώθηκε από την πρώτη του σύζυγο επειδή την ζήλεψε, σε λιμνούλα.

Στην Ιαπωνία, το ζεύγος πεταλούδων, συμβολίζει την συζυγική ευτυχία. Η παρουσία τους στο σπίτι σημαίνει μια επίσκεψη ή ακόμη και θάνατο στην περίπτωση άρρωστου οικογενειακού μέλους. Στην Κίνα, αποτελεί το σύμβολο της νεανικής λαχτάρας να πειραματιστεί στον έρωτα. Τέλος, στην Ανατολή, παρά τη σύντομη ζωή της, συμβολίζει μακροζωία, διότι αντιστοιχεί στον αριθμό 70. Έτσι, όταν εύχονται πεταλούδα σε κάποιον είναι σαν του εύχονται επιπλέον εβδομήντα χρόνια ζωής.

«Στα νησιά του Σολομώντα εκείνος που φεύγει απ' τη ζωή, μπορεί να διαλέξει τι θα γίνει μετά το θάνατο. Επιλέγει συχνά μια πεταλούδα».

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!